پایگاه خبری دورشهر قم، حسین طالب علی: جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران چند سالی است بر اساس مسائل فرهنگی و شرعی و اعتقادی و با هدف امدادرسانی صحیح و به موقع به زنان آسیب‌دیده در حوادث و سوانح، طرح تشکیل تیم‌های توانا با حضور زنان نجات‌گر و امدادگر را عملیاتی کرده است.

طرحی که بر اساس آن بانوان امدادگر و نجاتگر پس از گذراندن دوره‌های مختلف برای حضور در صحنه‌های حوادث مختلف آماده شده و به امدادرسانی به بانوان این سرزمین مشغول می‌شوند.

این طرح در استان قم نیز عملیاتی شده و تعداد زیادی از بانوان قمی آموزش دیده در قالب تیم‌های توانا برای امدادرسانی در روزهای سخت آماده شده‌اند.

«سمیه جدی» از امدادگران تیم‌های توانا در قم است که دوره‌های مختلفی را گذرانده و در این زمینه فعالیت می‌کند. وی از امدادگران برتر استان است که در مسابقات مختلف کشوری رتبه‌های برتر را کسب کرده است.

با این امدادگر جوان در خصوص فعالیت تیم‌های توانا و ضرورت آموزش امداد و نجات با زنان و دختران گفت‌وگویی انجام دادیم.

*چند سال است در جمعیت هلال احمر فعالیت دارید و انگیزه ورود شما برای فعالیت در این نهاد مردمی چه بود؟

من علاقه زیادی به فعالیت‌های هلال احمر به ویژه در بخش امداد و نجات برای کمک به مصدومین حوادث داشتم و از این رو جذب این جمعیت شدم. از سوی دیگر شرکت در کارهای گروهی و فعالیت در فضای صمیمی که افراد با هدف خدمت به مردم و تسکین آلام بشری دور هم جمع می‌شوند، علاوه بر ظهور و بروز خارجی آن اثرات زیادی بر روی من گذاشت و تجربه‌های زیادی را از سال ۸۷ تاکنون برای من به همراه داشت.

از سوی دیگر به نظر من برای همه زنان و دختران آموزش کمک‌های اولیه لازم و ضروری است. چرا که به عنوان مثال بارها در اخبار دیدیم و شنیدیم که متاسفانه کودکان یا برخی از اعضای خانواده به دلایل جزئی همچون گیر کردن غذا و یا هر شی دیگر در گلو دچار خفگی شده و جان خود را از دست داده‌اند و یا در برابر سوختگی‌ها اگر مادر خانواده با نحوه رسیدگی به مصدوم آشنایی نداشته باشد ممکن است عملی انجام دهد که منجر به وخیم‌تر شدن حادثه شود. حال آنکه اگر آن مادر با امداد و کمک‌های اولیه آشنا بود خیلی سریع می‌توانست از این حادثه با یک حرکت ساده جلوگیری کند.

نمونه‌هایی از این دست بسیار رخ داده و این موضوع نشانگر اهمیت آموزش امداد و کمک‌های اولیه در خانواده‌ها است و جامعه ما باید به سمتی پیش رود تا شعار «هر خانواده ایرانی یک امدادگر» تحقق یابد و می‌توان گفت مادران و دختران می‌توانند در پیشبرد این هدف سهم به سزایی داشته باشند.

*چه دوره‌هایی را گذرانده‌اید و به چه تخصص‌هایی دست پیدا کرده‌اید؟

دوره‌های امداد و کمک‌های اولیه، تکمیلی، اسکان اضطراری، نجات کوهستان، نجات جاده‌ای، تخصصی آوار و چند دوره دیگر را در هلال‌احمر گذراندم.

*کدام بخش از فعالیت‌های هلال احمر برای شما جذابیت بیشتری دارد؟

تمام فعالیت‌هایی که در زمینه امداد و نجات صورت می‌‌گیرد پرهیجان و پر استرس است ولی من به دلیل علاقه‌ای که به کوهنوردی و ارتفاع دارم گرایش زیادی به امداد در ارتفاع و کوهستان دارم. امداد و نجات در فضای معلق شامل امدادرسانی به مصدومان در ارتفاع، ساختمان‌های بلند، سنگ نوردان و غارنوردان است.

*وجود امدادگران خانم با چنین تخصص‌هایی چه میزان لازم است و کارآیی دارد؟

در حوادث طبیعی و سوانح بخشی از حادثه دیدگان خانم‌ها هستند و این که ما بتوانیم توسط بانوان امدادرسانی به آنان را انجام دهیم، این مورد می‌تواند آرامش بیشتری به مصدومان بدهد. امروزه ما تیم‌های کوهنوردی و سنگ‌نوردی بانوان را بیش از گذشته شاهد هستیم و طبیعتاً باید برای حوادث احتمالی نیز آمادگی داشته باشیم. یکی از زمینه‌های فعالیت‌ تیم‌های توانا امداد و نجات در کوهستان است که بانوان امدادگر و نجاتگر آموزش‌های لازم برای انجام آن را فرا گرفته‌اند.

*پس از جذب در جمعیت هلال احمر آیا افراد دیگری را برای حضور در آن دعوت کرده‌اید؟

من در فعالیت‌های اجتماعی و ورزشی حضور جدی دارم و در عرصه‌های مختلف سعی کردم زمینه را برای جذب افراد به هلال احمر فراهم کنم و خوشبختانه تعداد زیادی را توانستم جذب برنامه‌ها و فعالیت‌های انسان دوستانه این نهاد پر خیر و برکت کنم.

به نظرم اطلاع‌رسانی مناسبی از فعالیت‌های متنوع و مختلف هلال احمر صورت نگرفته و آشنایی اکثر مردم با هلال احمر کلی است. اگر زمینه‌های فعالیت و عرصه‌های مختلفی که اقشار مردم می‌توانند در آن شرکت کنند به خوبی در جامعه تبیین شود مسلماً افراد بیشتری برای فعالیت در هلال احمر داوطلب می‌شوند.

*چه درس‌هایی از فعالیت در هلال احمر فرا گرفته‌اید؟

در هنگام وقوع حوادثی مانند سیل، زلزله و حوادث و سوانح دیگر افراد جامعه به چند دسته تقسیم می‌شوند. برخی با شنیدن خبر ناراحت شده و اظهار همدردی می‌کنند. برخی دیگر وسائل و امکاناتی که دارند را برای حادثه دیدگان ارسال می‌کنند. برخی نیز ترک خانه و خانواده کرده و به محل حادثه می‌روند تا از نزدیک به مصدومین کمک کنند. در روزهای تعطیل، اعیاد و در مراسم‌هایی که غالب افراد جامعه در کنار خانواده هستند، هلال احمری‌ها در پایگاه‌ها گوش به زنگ هستند تا اگر فردی نیاز به کمک داشت به یاری‌اش رفته و او را نجات دهند.

من در هلال احمر درس ایثار، از خودگذشتگی، بشر دوستی و جانفشانی برای مردم را یاد گرفتم. این که از آسایش و راحتی خود صرف نظر کنی و با تلاش و به خطر انداختن جان خود خنده و آرامش را به مصدومان و حادثه دیدگان اعطا کنی. هلال احمری‌ها شیرین‌ترین لحظات را در تلخ‌ترین دقایق برای افراد رقم می‌زنند و به نظرم این بزرگترین موهبتی است که خدای متعال می‌تواند به یک فرد اعطا کند.

*چه پیشنهادی برای افرادی که تاکنون به این جمعیت وارد نشده‌اند دارید؟

از قدیم گفتند حادثه هیچگاه خبر نمی‌کند. پیشنهاد من این است که حتی اگر برخی افراد علاقه ندارند در هلال احمر فعالیت کنند، حداقل دوره‌های مقدماتی امداد و نجات را طی کنند. همان‌طور که گفتم کمترین فایده این حضور می‌تواند نجات جان افراد خانواده و نزدیکان از خطر‌ مرگ باشد و این خود موضوع کمی نیست.